Beyin

    Beynimi çevreleyen, bir beyin daha vardı sanki. Sadece o konuşuyor, sadece o karar veriyordu. İçtekinin gerçek beynim olma olasılığı kafamda olsa dahi, hiçbir şeyi değiştiremezdim. Umursamazdı dışarıdaki onu, tüm kararları kendi verirdi. Bir başka güç tarafından bastırılmış, yontulmuştu sanki kafam. Hayatta sürekli seçimler yapmam lazımdı oysaki. Kaldıramıyordum bunu. Kendi isteklerimi seçemeyeceksem, ne önemi vardı ki yaşamamın? Esir alınmış gibiydi hayatım, tıpkı bir kukla gibi, oradan oraya gitmek zorundaydım. Oynuyorduk hayatı sadece, geri dönüp izleyemeyeceğimiz kadar hızlı bir filmdi hayat.